Kathleen Badrock - Aurin

Imię i nazwisko: Kathleen Badrock - Aurin

Rasa: Człowiek

Profesja: Artystka

Wiek: 19

Lateralizacja: Praworęczna

Statystyki:

Fizyczne
Siła: *
Zręczność: **
Szybkość: *
Wytrzymałość: ***

Społeczne
Charyzma: ***
Wygląd: ***

Umysłowe
Inteligencja: ***
Siła woli: **
Spostrzegawczość: ***


Umiejętności: Aktorstwo, Pisarstwo, Pisanie i czytanie, Uwodzenie, Czujność, Dyplomacja

Wady: Dwie lewe ręce, Alergia (na histaminę)

Zalety: Wzbudzanie zaufania, Powiązania z rodziną królewską, Wyostrzony zmysł (słuch)


Ekwipunek: Czarną torebkę w której trzyma sakiewkę z pieniędzmi,notatnik, pióro, lusterko oraz sekretnik z podobizną męża, biała koronkowa parasolka.

Wygląd: Kathleen jest wysoką (174cm) i szczupłą (59kg) dziewczyną. Jest posiadaczką oczu w kształcie migdała w szaro-zielonym kolorze (które otoczone są czarnymi jak węgiel rzęsami), lekko zgarbionego nosa (delikatnie zadartego do góry) oraz kształtnych ust. Ma bladą cerę, na jej nosie widocznych jest kilka piegów ,które mnożą się w ciepłej porze roku. Włosy w rudawym kolorze opadają falami do połowy pleców, a grzywka zasłania połowicznie lewe oko. Brwi mają jaśniejszy odcień niż włosy. Czoło jest niskie.
Może się pochwalić idealnym wcięciem w talii jak i niezbyt wielkimi piersiami. Ma kompleksy na punkcie swoich ud. Uważa je za grube i brzydkie gdy w rzeczywistości nie wychodzą poza normy. Nie docenia swej urody, nie lubi się malować.
Gdy wie ,że jest obserwowana przez wyższe sfery chodzi wyraziście gestykulując, bardzo wolno, z gracją, jednak gdy jest pewna iż nie ma nikogo takiego w pobliżu zachowuje się bardzo naturalnie, czasem się garbi. Lubi wywijać swoją parasolką i stukać obcasami obwieszczając służbie swoje przybycie do domu.
Zazwyczaj chodzi w białej sukni z piętrami oraz białym gorsecie podkreślającym jej talię.
Ponadto gustuje w pastelowych kolorach. We włosy często wczepia pojedyncze ozdoby takie jak klamry z ozdobnym kamieniem czy toczki. Nie przepada za noszeniem rękawiczek, z drugiej strony uważa iż wyglądają one „nadzwyczaj korzystnie” na rękach innych kobiet.


Charakter: Kathleen jest osobą o złożonym charakterze. Z jednej strony jest wesołą nastolatką o bujnej wyobraźni oraz zacięciu aktorskim (pracuje w teatrze), z drugiej strony jest mężatką pełną obaw o życie swego męża (wyjaśnione w „historia”) oraz z troską patrzącą w przyszłość.
Lubi pomagać innym, rozmawiać z biednymi i dzielić się z nimi tym co ma, jest miła wobec służby w swoim domu, lubiana przez większość. Potrafi być złośliwa, wredna objawia się to w dosyć subtelny sposób. (gdy ktoś wzbudzi w niej gniew poniża go publicznie, mści się). Wpada w złość z byle powodu, często jest zestresowana dlatego docenia chwile spokoju i wewnętrznej harmonii. Martwi się o wiele rzeczy, jest niezwykle ambitna i z uporem dąży do celów. Niezależna i inteligentna. Jest wierną żoną, jednak jako młoda osoba lubi czasem poflirtować. Niezwykle delikatna i subtelna. Nie przepada za dziećmi.

Historia: Kathleen Badrock przyszła na świat w stosunkowo bogatej rodzinie. Od małego wykazywała wielkie zainteresowanie wobec wszelakich sztuk.
Już w wieku piętnastu lat na dnie jej szafy leżała napisana przez nią sztuka „Wolna kobieta”, którą ojciec ostro skrytykował i kazał wyrzucić. Ta jednak nie umiała pogodzić się z dziełem destrukcji jakiego była zmuszana dokonać więc schowała utwór.
Miesiąc później zaczęła pisać wiersze, których głównym motywem były opisy przyrody, martwej natury.
Po kolejnych dwóch miesiącach miała już zapełniony cały notatnik, zebrała wszystkie swoje dzieła i z nadzieją pokazała ojcu ,który tym razem był niezwykle dumny z twórczości Kathleen.
Teraz cała rodzina wspierała ją w jej ambicjach – starszy o sześć lat brat, matka oraz ojciec.
Jej umiejętność pisarstwa rozwijała się z każdym dniem do chwili w której Kathleen nie poznała aktorstwa.
Od początku była w tym niezwykle dobra, od małego nie obawiała się pokazywania emocji, była bardzo wyrazista, więc goście z zapartych tchem obserwowali i słuchali jej recytacji własnej poezji.
W wieku szesnastu lat zaczęła pobierać nauki i zadebiutowała w rok później na deskach teatru w którym gra do dziś dzień. (zadebiutowała w „Fauście” Goethego w roli Małgorzaty, sama o sobie mówi, iż "specjalizuje się w dramatach" jednak najbardziej znana jest dzięki swoim kreacjom komediowym, niektóre z jej ról to Helena ze "Snu Nocy Letniego" Szekspira czy Marianna w "Świętoszku" Moliera)
Była zaręczona z synem przyjaciela ojca. Wiele razy próbowała przekonać ojca do rezygnacji z obietnicy ,ale on był nieugięty.
Tuż przed swoimi osiemnastymi urodzinami przy zabawie w ogródku skręciła kostkę, razem z jedną ze służących udała się do lekarza ,gdy poznała swoją jedyną miłość.
Doktor Stephen Aurin miał wtedy dwadzieścia sześć lat. Był to wysoki mężczyzna o brązowych włosach i bokobrodach. Nosił druciane okulary za którymi skrywały się błękitne oczy przeszywające człowieka na wylot. Ze swoją starą kamizelką sprawiał wrażenie niechlujnego jednak Kathleen pokochała go od pierwszego wejrzenia. Od tamtej pory co jakiś czas chodziła do chirurga pod pretekstem nauki, gdy w rzeczywistości zapragnęła poznać mężczyznę ,który jej się spodobał. Pociągała ją w nim jego odmienność : zainteresowanie naturą, wrażliwość na słowo pisane – był inny niż mężczyźni których dotąd poznała.
W czasie ich wielu rozmów lekarz zaczął darzyć sympatią dziewczynę, jednak był przeciwny potajemnym spotkaniom.
Dziewczyna zmieniła temat, który poruszała w swoich wierszach na motyw niespełnionej miłości. W jednym z nich wprost napisała iż woli umrzeć niż poślubić nieznajomego.
W dniu swoich osiemnastych urodzin, miesiąc przed ślubem zdesperowana dziewczyna wyznała ojcu prawdę, ten wpadł szał, jednak oboje z matką pragnąc szczęścia dziewczyny (i widząc iż jej wybranek ma dosyć bogatych znajomych, a jego wujek jest dalekim kuzynem króla czym jej rodzice będą się szczycić) zgodzili się na jej zaręczyny z nim.
W wieku dziewiętnastu lat rodzice kupili Kathleen niewielki domek na przedmieściach w którym zamieszkała razem z mężem . Mężczyzna miał trudności z odnalezieniem się w nowej sytuacji. Dziewczyna szybko się przekonała iż trudno jest żyć z ukochanym – sceptykiem i racjonalistą nie przepadającym za dowcipami. Z uśmiechem znosiła jego humory, w zamian za co on znosił jej infantylność, która czasem objawiała się w sposobie jej chodzenia czy wygłupach. Dwa dni po przeprowadzce wezwany został na służbę na wojskowym okręcie „Freedom” jako chirurg pokładowy.
Minęło kilka miesięcy, a Kathleen nadal czeka na swojego ukochanego, drżąc o jego życie.
Jest dosyć znaną aktorką,aby zająć sobie czas zajmuje się grą na skrzypcach, chcąc zaimponować swojemu mężowi ,gdy ten wróci. (Stephen jest z zamiłowania muzykiem, był synem szkockiego skrzypka, w wolnych chwilach uwielbia grać).

W imieniu własnym, jak i Donatiena pragnę Panienkę przeprosić za opieszałość. Jednocześnie wyrażam nadzieję, że nie żywi Panienka do nas urazy i nie stuknie gniewnie obcasikami na nasze szczere przeprosiny.

Co do karty postaci...

Wygląd:
Uważam, że ten fragment karty jest jak najbardziej akceptowalny i nie mam tu większych zarzutów. Stosunkowo dokładnie nakreśliłaś obraz Kathie.

Charakter:
Chciałbym tylko się dowiedzieć na czym polega złośliwość Twojej postaci. Cała reszta wydaje się w porządku.

Historia:
Generalnie nie jest źle, aczkolwiek nie czuję się usatysfakcjonowany. Za Pani pozwoleniem:
1. Byłoby wspaniale, gdyby w historii zostały wytłumaczone źródła znajomości z rodziną królewską,
2. Za co dokładnie pokochała swego męża? Wydają się nieco...różni, a to zwykle nie zachęca do rozpoczęcia związku,
3. Hmmm...była artystką, a tu nagle zaczyna chodzić na nauki (Khem...anatomii? Khem...) do lekarza...tatuś niczego się nie domyslił?
4. Z chęcią dowiem się w jakich sztukach gra Kathie i czemu zawdzięcza popularność,
5. Nauka gry na skrzypcach jest, jak rozumiem dopiero w powijakach (brak umiejętności)?

Dziękuję za uwagę,
Grabarz

Przymknę oko na to małe opóźnienie.
Więc poprawiłam to i owo...

Nauka gry na skrzypcach dopiero trwa, więc nie - nie posiada tej umiejętności.

Nie wiem co Pan insynuuje jednak dla rozwiania wszelkich wątpliwości napiszę, iż moja bohaterka odbiera pojęcie miłości jako związek dwóch dusz i pewną sferę sacrum w życiu człowieka.
Więc jej spotkania z ukochanym z pewnością nie wyglądały jak „lekcje anatomii”.

Była osobą ,która uczyła się u największych mistrzów literatury, więc to oczywiste, iż ojciec jej ufał – była w końcu jego jedyną córką, która przy każdym spotkaniu rodzinnym napełniała go dumą (co uwzględniłam).
Jednak wiadomo też, że relacje młodych kobiet w XIX wieku z ojcami były trudne – tym bardziej jeżeli pojawia się postać starszego brata. To na niego skierowana jest cała uwaga ojca, który mógł nie zwracać większej uwagi na zachcianki córki. Byli z bogatej rodziny, więc mogła sobie na nie pozwolić.
Ponadto oczywistym jest iż dziewczyna w jej wieku miała służącą – przyzwoitkę ,z którą (jak również zaznaczyłam) miała dobre kontakty, dlatego ta nie wydała jej.

Widzę, że Panienka uzupełniła kartę by wyjaśnić wątpliwości Grabarza (a także moje). Zapewne z racji tak, a nie inaczej zbudowanego zdania z początku oboje zrozumieliśmy, że Kath chodziła do lekarza pod pretekstem nauki (czy anatomii to nie wiem, ale zapewne jakiś aspektów medycznych, bo też czego innego?) i zastanawialiśmy się jak młode dziewczę wyjaśniło ojcu nagłe zainteresowanie medycyną. Tymczasem po ponownym przeczytaniu doszedłem do wniosku, że dziewczyna w czas, gdy powinna być na jakiś zajęciach wymykała się na potajemne spotkania, zaś towarzysząca, oddana jej służąca trzymała u siebie jej sekret. Czy dobrze zrozumiałem?

Po tym poprawieniu karty w zasadzie zastrzeżeń nie mam. Co prawda nie jestem pewien czy publiczne poniżanie drugiej osoby to subtelny przejaw złośliwości, ale to już raczej subiektywna ocena, więc nie będzie miała wpływu na moją decyzję. Ode mnie ma Panienka akceptację.

Otóż to, otóż to, cny Donatienie. Z ukłonem i wyrazami szacunku akceptuję powyższą kartę.

Dokładnie o to chodziło Donatienie.
Merci.