Broń

Przykłady niektórych broni, które mogą pojawić się w grze.

Broń biała:

Claymore - typ szkockiego pałasza występujący w XVIII-XIX wieku (również w Anglii) charakteryzował się rozbudowaną koszową oprawą rękojeści, wypełnioną wewnątrz płatem skóry bądź ozdobną tkaniną (w wersjach luksusowych).

Kukri – ciężki zakrzywiony nepalski nóż o krótkiej, sierpowatego kształtu głowni, ostrej od wewnątrz, z charakterystycznym zgrubieniem sztychu, spokrewniona z grecką machairą, broń Ghurków służących w brytyjskiej armii kolonialnej w XIX i XX wieku. Używany jest zarówno jako broń sieczna jak i jako narzędzie.

Pałasz – długo broń sieczna przeznaczona przede wszystkim do ciecia, ale też i do kłucia. Pałasz charakteryzuje się długą i prostą jednosieczna głownią oraz rękojeścią przeważnie w stylu szablowym, rękojeści wcześniejsze były przeważnie otwarte, późniejsze od XVIII wieku zamknięte tylko z kabłąkiem, pochwy pałaszy wykonywano początkowo z drewna obciąganego skóra bądź tylko ze skóry i zaopatrywano je w metalowe okucia, a od XIX wieku wykonywano je na ogół wyłącznie z metalu.

Rapier – długa broń sieczna przeznaczona do ciecia i do kłucia, bądź tylko do kłucia, charakteryzująca się długą i zawsze prostą obosieczna głownią oraz mniej lub bardziej rozbudowaną, zawsze zamknięta rękojeścią. Generalnie rapier dzieli się na: rapiery bojowe oraz rapiery pojedynkowe, wśród których można wyodrębnić dodatkowo popularne w XVI wieku rapiery kombinowane z pistoletami, będące formą broni sieczno-palnej.

Sztylet – puginał, nazwa staropolska: tulich, krótka broń sieczna przeznaczona do kłucia, wykonywana w całości z żelaza (ewentualne z trzonem z innych materiałów), sztylet charakteryzuje się profilowanym na ogół trzonem rękojeści, krótkim, profilowanym jelcem oraz stosunkowo krótką głownią o wielokątnym przekroju, często bogato zdobionym.

Broń palna:

W połowie XIX wieku istniała już i strzelała broń odtylcowa, wielostrzałowa, powtarzalna, napędowa, broń na naboje zespolone. Od połowy XIX wieku nie można mówić o produkcji seryjnej w dzisiejszym tego słowa znaczeniu. Broń była produktem warsztatów rzemieślniczych, raczej niewielkich, choć często zgrupowanych w jakimś ośrodku przemysłowym. Wszystkie one ponadto podlegały presji aktualnej mody, ale dbały o zachowanie indywidualnych cech wyróżniających ich produkty - dla każdego rusznikarza produkowana przez niego broń była najlepsza na świecie.

Rewolwer – pierwsza w historii wielostrzałowa broń palna powtarzalna (nieautomatyczna; krótka, bardzo rzadkie są konstrukcje rewolwerów samopowtarzalnych), w której funkcję magazynka niewymiennego (magazynu) spełnia obrotowy bęben z kilkoma komorami nabojowymi (zwykle sześcioma). Pierwsza udana konstrukcja rewolweru autorstwa Colta umożliwiała obrót i ustalenie bębna we właściwej pozycji poprzez odciągnięcie kurka.

Rewolwer wiązkowy, inaczej "pieprzniczka" (ang. pepper-box) – krótka broń palna odprzodowa, wyposażona w zespół 4-6 luf. Nacisk na spust powodował obrót luf, napięcie kurka, a następnie strzał. Pieprzniczki były najczęściej bronią o kalibrze 8-12 mm, przeznaczoną do obrony osobistej.

Karabin Brunszwik (Brunswick rifle) - karabin z zamkiem kapiszonowym, konstrukcji brytyjskiej, z I połowy XIX w. Długość lufy wynosiła 840 mm, a kaliber 16,6 mm (0,654 cala). Karabin ważył około ok. 4,5 kg (10 funtów).

Broń miotająca:

Proca - broń wykorzystująca siłę odśrodkową, składająca się ze sznura lub rzemienia, w środku długości którego znajduje się miseczka na pocisk, wykonana ze skóry lub tkaniny. Miotano z niej kamieniami lub pociskami z suszonej gliny albo odlewanymi z ołowiu. Aby z niej wyrzucić pocisk, należy trzymać końce sznurka w jednej ręce i kręcić nimi coraz szybciej. Gdy sznurek nabierze odpowiedniej prędkości, należy wypuścić z ręki jeden koniec sznura, uwalniając w ten sposób pocisk. Celne miotanie z procy wymaga dużego doświadczenia i wyczucia.

Kusza - broń neurobalistyczna (wykorzystująca energię sprężystości) podobna do łuku. Zasadnicza różnica w użyciu polega na możliwości wstrzymania się ze strzałem przez dowolnie długi czas po naciągnięciu cięciwy. Cięciwę naciąga się ręcznie, korbą lub lewarem, a dopiero potem strzela naciskając spust.