W czasach rewolucji przemysłowej, zatrudnienie w manufakturach i rzemiośle znaleźli imigranci z Irlandii, Niemiec jak również innych europejskich krajów. W drugiej połowie XIX wieku nastąpił masowy napływ włoskich restauratorów, cukierników i spożywców. Londyn i inne prężne ośrodki uniwersyteckie stały się atrakcyjne dla studentów z całego świata: z Afryki, Europy, Indii i Ameryki. Młodzi ludzie przyjeżdżali do Wielkiej Brytanii by studiować prawo, medycynę i inne kierunki.
East End wkrótce stał się największym skupiskiem imigrantów przypływających do Anglii z Europy i innych części świata. Pod koniec XIX wieku zamieszkało tu wielu Żydów emigrujących z Rosji i wschodniej Europy. Dla części z nich był to jedynie przystanek w drodze do USA, inni osiedlili się tu na stałe.
Najgorsze slumsy w nowych dzielnicach miejskich zamieszkiwali imigranci irlandzcy. Przybywali z ruder gorszych niż najmarniejsze zabudowania wsi angielskich. Sposób, w jaki Anglicy traktowali naród irlandzki, mścił się na ich własnym terenie.