Imię i nazwisko: Dragica Naahn (dawniej Alice Elliott)
Rasa: Wampir
Profesja: Artysta (malarz)
Wiek: 61 lat (w chwili śmierci miała 26)
Lateralizacja: Oburęczna
Statystyki:
Fizyczne
Siła: *
Zręczność: ***
Szybkość: **
Wytrzymałość: *
Społeczne
Charyzma: ***
Wygląd: ****
Umysłowe
Inteligencja: ****
Siła woli: *
Spostrzegawczość: **
Umiejętności:
- Wiedza tajemna
- Uwodzenie
- Taniec
- Wykształcenie manualne
- Czujność
- Etykieta
- Znajomość technik śledczych
Wady:
- Wzbudzająca niepokój
- Biedak
- Zabójcze działanie światła słonecznego
- Żądza krwi
- Letarg w trakcie dnia
Zalety:
- Powiązania z rodziną królewską
- Jasnowidztwo
- Oburęczność
- Nieustraszona
- Właścicielka niewielkiej piwnicy
- Szybka regeneracja ran
- Kontrolowanie zmiany formy
- Zdolność wspinania się nawet na pionowe mury w prawdziwej formie
Ekwipunek:
- Niewielka suma pieniędzy
- Szpila we włosach
- Czarna sukienka i barwny lecz stary szal
- Dobrej jakości farby, kilka pędzli o różnych rodzajach włosia, płótna
- Kilka starych, ale całkiem eleganckich strojów
Wygląd:
Kobieta szczupła i wysoka, mierząca 172 centymetry i ważąca 51 kilogramów. Włosy ma jasne, prawie białe, przyjemnie falujące i układające się dość niesfornie. Skóra jej jest jeszcze jaśniejsza, alabastrowa i gładka, bez żadnych znamion. Już na pierwszy rzut oka widać, że nie jest osobą zamożną. Nie brak jej jednak klasy i znajomości etykiety. Strój jej, prosta, czarna suknia ozdobiona koronką, nie zdążył jeszcze wyjść z mody, ale lata świetności ma już dawno za sobą. Niedoskonałości ubioru często skrywa pod przepastnym szalem z grubej, barwnej tkaniny. Zdarza się również, że zakłada inną sukienkę, lecz ta czarna zdaje się być jej ulubioną.
Jej ciało, szczęśliwie pozbawione jest szczególnych znaków, znamion i blizn, jednak nie jest osobą, którą łatwo przeoczyć i która nie rzuca się w oczy. Jej fiołkowe oczy są intrygująco pełne tajemnic i niespodziewanie bystre, ciało zwinne i powabne, a twarz... Twarz jej była delikatna i jakże niewinna. Cóż za ironia.
Charakter:
Charakteryzująca się pewnym spokojem, Dragica wydaje się być bardzo łagodnym stworzeniem. Rzadko kto widział ją w momencie wzburzenia, lecz nikt nigdy nie twierdził, że takowe nie miały miejsca. Kobieta ta jest niezwykle cierpliwa, chętnie słucha i jeszcze chętniej gromadzi informacje. Jest tym typem, który lubi dużo wiedzieć, jest perfekcjonistką. Każde jej działanie ma jakiś powód i konkretny cel. Dragica nie widzi sensu w bezczynności oraz ma pewien własny system wartości, który z całą pewnością dla innych jest kompletnie wypaczony. Ma to swoje podłoże w rytuałach, którymi uczyniła odżywianie. Według niej, śmierć jest momentem wzniosłym, wyjątkowym i pięknym, więc należy go odpowiednio czcić i pożądać. Strach przed śmiercią jest głupotą.
W kontaktach z innymi jest niezwykle ostrożna. Nauczyła się już dawno, że nie wzbudza zaufania. Od tego czasu raczej stroni od większego towarzystwa, a i przyjaciół nie zjednuje sobie łatwo, woląc samotność niż zakopanie żywcem. Niemniej, nie oznacza to wcale, że Dragica samotność znosi dobrze.
Historia:
Urodzenie i pewne koneksje rodziców pozwoliły, by mała Alice rozwijała się w sposób odpowiedni dla młodej damy. Nigdy nie bywała na dworze, nie wzbudziła też ciekawości rodziny królewskiej, jednak w pewnych kręgach kojarzono ją dobrze i bywała częstym gościem przyjęć i letnich pobytów na wsi, jako towarzyszka zabaw swoich zamożniejszych kuzynek.
Większość dzieciństwa spędziła w Chiswick, gdzie pobierała nauki. Nagłe zainteresowanie sztuką nie wzbudziło zachwytu rodziców i od samego początku było zwalczane, poprzez obarczanie córki coraz to nowymi obowiązkami i zajęciami.
W wieku lat szesnastu zaręczono ją ze starszym mężczyzną, bratem jednej z przyjaciółek Alice, Joan Sedley - Rawdonem. Nikt nie wiedział wówczas, że Rawdon nie tylko darzył miłością jedynie Indie i zawartość talerza, który mu podsuwano, ale dość konsekwentnie obierał za towarzystwo młodych chłopców. Zaręczyny zerwano po cichu, nie podając zbędnych wyjaśnień. Jak to bywało w przypadku takich sytuacji, każdy i tak wiedział wystarczająco wiele.
Alice przeżyła swoją śmierć mając 26 lat, będąc żoną bogatego kupca, znienawidzoną przez rodzinę męża po urodzeniu trójki martwych dziewczynek. Trudno powiedzieć, dlaczego tak bardzo nie chciała umrzeć, bowiem nie miała łatwego życia, mimo otoczenia luksusem. Nazywano ją wiedźmą i morderczynią, dziwakiem, kiedy zajęła się malowaniem, a nawet latawicą, kiedy spotykano ją w towarzystwie londyńskich artystów.
Umarła na kilka tygodni po czwartym porodzie, wydając na świat upragnionego przez wszystkich, zdrowego chłopca. Poród wykończył ją na tyle, że przez pozostały czas właściwie nie opuszczała łóżka. Odebrano jej dziecko, wyczuwając w jej pokoju słodki zapach śmierci i bojąc się, że Kostucha zabierze oboje. Dopiero w wiele lat później, już jako Dragica Naahn, dowiedziała się, że małżonek w tym czasie miał już na utrzymaniu młodą pannę, którą obecnie jej syn, Dorian, nazywał matką.
Przeżyła swoją śmierć w sposób bolesny, budząc się pośród martwych ciał obleczonych w pożółkłe płótna lub nagich. Przez długi czas nie była w stanie zorientować się w nowej sytuacji, dociec, co takiego ją spotkało i dlaczego. Nigdy wcześniej nie czuła takiego odosobnienia i prędko zaczęła szukać podobnych sobie. Lecz oni znaleźli ją pierwsi.
Jej mentor, Tobias, nauczył ją wszystkiego. Był to żmudny proces, trwający wiele lat, lecz wprowadził ją w arkana mrocznego życia wampirów i pozwolił przerwać kolejne dziesięciolecia. Tobias nadał jej nowe imię i nauczył żyć ze śmiertelnymi, a kiedy uznał, że jest gotowa - odszedł, by nigdy więcej nie dać o sobie znaku. W tym czasie pracowała przy płótnie więcej, niż kiedykolwiek. Znajdowała czas na nauki, na które nie odważyłaby się będąc żywą i poddawaną ciągłemu osądowi rodziny męża. Lata mijały jak tygodnie, i dopiero po dwóch dekadach ocknęła się z tego transu. Musiała się wówczas zmienić. Nie mogła pozwolić, by ktoś rozpoznał w niej zmarłą Alice. I pokochała nocne życie.
Przez pierwszy okres traktowała zabijanie jak konieczność. Coś, co musi robić. Nie czerpała z tego przyjemności i starała się, by nie trwało to długo. Dopiero po latach odkryła, jak pięknym zjawiskiem jest śmierć, jak bardzo się wcześniej myliła. Zamieniła te chwile w prawdziwe rytuały, starannie wybierając swoje ofiary, czyniąc dla nich i dla siebie moment śmierci celebracją życia. Koniecznością było poznanie sposobów, jakie stosował Scotland Yard. Nie mogło przecież dojść do tego, by trafiła na listę londyńskich seryjnych morderców, lub by została rozpoznana jako Dziecię Nocy.
W tym samym okresie jej malarstwo uległo pewnej transformacji. Malowała rzadziej, ale bardziej intensywnie, a co więcej, coraz częściej okazywało się, że na swych obrazach zawiera sytuacje lub wydarzenia, które wkrótce miały swoje odzwierciedlenie w niedalekiej przyszłości. Były to zaledwie chwile, jakieś gesty, ludzie, czasem bardziej konkretne zdarzenia, lecz nowy talent nie zanikał i nauczyła się z nim żyć, traktując krótkie wizje jako swoje natchnienie.
Przez cały ten czas żyła raczej w biedzie, za dom i pracownię mając niewielką piwnicę. Odpowiadało jej to, bo nie rzucała się w oczy, nikt nie dziwił się jej zwyczajom i nocnemu trybowi życia.
Jako Dragica Naahn przeżyła ponad trzydzieści lat, jednak coś jej podpowiadało, że jej życie dopiero nabiera rozpędu.
Temat: Dragica Naahn 
Sro 06 Paź 2010, 23:30
